Het is al een hele poos geleden, maar hier ben ik weer met enorm veel leuke verhalen! Eerst en vooral wil ik mij verontschuldigen dat ik een tijdje niets op mijn blog gezet heb. Maar dit is de fout van mijn bezoek! :) We hebben ons zo goed gehad, dat de tijd voorbij vloog en ik niet meer aan mijn laptop heb gedacht. Mijn bezoek is op 1 april "en het is geen grap" gearriveerd! De tijd tussen mijn laatste blog bericht en 1 april had ik vooral gespendeerd aan mijn stage. Dus eigenlijk niets nieuw!
Op zondag zijn we vroeg opgestaan om alles in gereedheid te brengen voor de komst van mijn 2 vriendinnen Celine en Thea! Je kon dit vergelijken met een lente schoonmaak :) !Na enkele uren druk in de weer te zijn, was het al tijd en stond Suzy al vol ongeduld te wachten aan de poort. Snel de wagen in en cruzen richting airport! Het wachten leek wel uren te duren maar dit alles werd beloond met een dikke knuffel en 2 Vlaamse stemmen! Heerlijk toch? De trip naar ons huisje was zo om, wat wil je 3 dames die elkaar al 2 maanden niet meer gezien hadden, je kan het je wel al voorstellen zeker ; )! Eenmaal aangekomen in ons huisje, heb ik een klein cadeautje gekregen! Chocotoffs mmhh my favorite!! Na enkele chocotoffs en een kleine rondleiding sloeg de vermoeidheid toe en hadden we allemaal nood aan wat nachtrust.
De volgende ochtend "fris en monter" waren we klaar om de stad onveilig te maken. Paramaribo city here we come! Van de waterkant naar de Zus en Zo "het eerste terrasje was een feit" via de palmtuin naar het 2de terrasje "t'vat". Een heerlijke cocktail drinken en dan terug huiswaarts keren. Waar we ons allemaal konden klaar maken voor een heerlijke maaltijd in de Zus en Zo! Ondertussen hadden we ook al wilde plannen gemaakt om 4 dagen de jungle in te trekken. Na een klein beetje opzoek werk en een goede voorbereiding, waren wij "Emily, Celine, Thea en Stefanie" klaar voor een 4-daags avontuur in het binnenland.
Dinsdag ochtend, de 1ste dag van het jungle avontuur. Snel onze laatste spullen bij elkaar zoeken, een stevig ontbijt nemen en klaar om onze personenwagen te gaan halen. Thea was onze chauffeur van dienst! En ze heeft da goed gedaan hoor! In ons contract stond dat we zeker geen bauxietwegen mochten nemen en we waren dan ook van plan om ons daar aan te houden. Jullie zullen het al horen aankomen! We zijn nog niet goed uit Paramaribo en we komen de eerste bauxietwegen al tegen! En we rijden ons nog vast ook! Daar stonden we dan, we dachten: "dit is het einde van ons avontuur!" Gelukkig waren er wat werkmannen die ons naderde en deze hebben ons geholpen en ons eruit gekregen! Wat een chance! We konden onze trip verder zetten! O ja, ik ben er nog bij vergeten melden dat er 2 wegen waren naar brownsweg! Eenmaal we terug in de wagen zaten, hadden we "toch wel met een klein hartje" onze rit verder gezet. Gelukkig hadden we ons niet meer vast gereden op deze wegen! Op een bepaald moment zien we verschillende auto's ons pad heel snel kruisen! We dachten: "Euh, waarom kunnen die auto's zo een snelheid halen? Is daar een geasfalteerde weg?" En ja hoor, daar was ook inderdaad een geasfalteerde weg. Dit was dus de weg die we eigenlijk moesten nemen vanuit Paramaribo en niet die bauxietweg dat wij gedaan hadden! Héhé, rara wie was de persoon die de kaart moest lezen? :) Een geasfalteerde weg wat een zalig gevoel toch! Aangezien we al heel wat tijd verloren hadden, besloten we snel onze plannen te wijzigen. In plaats van naar Atjoni te rijden, zijn we maar naar ston eiland getrokken.
Dit is een schiereiland aan de rand van het stuwmeer. Eenmaal ter plaatste, viel onze mond open van verbazing, een prachtig uitzicht en een rustige sfeer! Genieten dus! Snel een hutje regelen en het avondeten bestellen. We kregen de enige hut dat op het strand stond met een mooi uitzicht over het meer! Het was deze dag verschrikkelijk warm en we hadden zin in wat afkoeling, allemaal onze bikini aan en klaar voor een frisse duik! Ja, dat frisse mag je al weg laten, het water was zo warm, dat je zelf niet afkoelde! Maar erg vonden we dit niet! Het gevoel alleen nog maar van op een prachtig locatie te kunnen zwemmen was al voldoende! 
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben ons klaar gemaakt om onze tocht verder te zetten! We kregen goed nieuws van de beheerder van Ston eiland. De weg naar Atjoni was volledig geasfalteerd. Dus wachten aan de voet van brownsberg op een bus dat "hopelijk" zou voorbij rijden was niet meer nodig! In één ruk reden we door tot Atjoni, onderweg had ik met de beheerder van Gunsi gebeld en had ik voor ons alle een slaapplaats en een bootje geregeld dat ons tot op het eiland bracht. Eenmaal we aankwamen in Atjoni, moesten we vragen naar Tudi. Een jonge zwarte knaap die onze kapitein was voor het komende uur! We noemde hem Trudi omdat we de naam niet konden onthouden! De zon was weer haar best aan het doen, en een fris windje zou zeker geen overbodige luxe geweest zijn. Onze korjaal " een mooi lichtblauw motor bootje" lag voor ons op het water te dobberen! Na enkele minuten varen waren we allemaal aan het genieten van de prachtige natuur, het stralende weer en het zachte " toch niet overbodige" briesje dat door onze haren blies. Het ideale weer om lekker te verbranden :)! Insmeren is de boodschap. Na ongeveer 1 uurtje varen tussen rotsen en stroomversnellingen, ontdekte we het eiland Gunsi. Ik vind het zo moeilijk om het te omschrijven, zo mooi en gezellig dat het daar was! Zeker de moeite waard om ook eens een kijkje te gaan nemen. Maria "de gastvrouw" stond ons al op te wachten en heeft ons naar de 2 hutjes gebracht waar we de nacht gingen doorbrengen. Klein maar heel gezellig! Natuurlijk hadden we het weer veel te warm en onze eerste activiteit op ons lijstje was ZWEMMEN!! Nadien trokken we onze stap schoenen aan en zijn we een fikse wandeltocht doorheen de jungle gaan maken, naar het nabij gelegen dorpje New Aurora. Een iets groter dorpje met een winkeltje, schooltje en een kerkje. Alle huisjes staan hier heel dicht op elkaar. De mensen zijn "ondanks het weinige dat ze hebben toch" zeer gelukkig. Het deed me nadenken, ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt! In België hebben we alles wat we nodig hebben en toch zijn we niet altijd tevreden! Na onze nacht in Gunsi maakte we ons terug klaar om met Trudi terug naar Atjoni te varen waar we onze auto "volgens een boekje" op een "beveiligde" parking geparkeerd hadden. 
De voorlaatste dag van onze 4-daagse uitstap was aangebroken. Brownsberg! Maar voor we de berg op konden, stapelde de problemen zich op. Ik had een telefoonnummer van de beheerder van de berg, deze was niet meer in werking. Daar stonden we dan aan de voet van de berg. Met onze personenwagen de berg oprijden was zeker geen optie. Dus we zijn een beetje gaan rondvragen bij de lokale bevolking of ze geen telefoonnummer hadden van de beheerder. Na toch een kleine 2 uur wachten en rondvragen kregen we eindelijk een telefoonnummer en konden we vervoer van op brownsberg regelen. Een man kwam ons halen met een bus, het was al een avontuur op zich om de berg op te gaan! Man, wat hebben we gelachen! De weg lag er wat modderig bij en een slippertje kon er niet aan mankeren! Maar we zijn heelhuids op de berg geraakt. Qua accommodatie was dit toch het minste van de drie verblijf plaatsen dat we ondertussen gedaan hadden. Alles was verouderd en niet goed onderhouden. Dit vond ik een zware tegenvaller. Nogal een geluk dat je plezier zelf kan maken! Na ons avondmaal, hadden we met enkele Surinaamse heren wat gezongen, spelletjes gespeeld en enkele goocheltrucs geleerd. Ik hoop dat ik ze nog ken, dan kan ik ze eens showen als ik terug in België ben! Het heeft een hele nacht geregend, spijtig want daardoor hebben we de brulapen enkel en alleen maar gehoord en niet gezien. De volgende dag werden we om 13 uur terug opgehaald op de top van de berg, dus er was nog genoeg tijd om de watervallen 'leoval en Ireneval" te gaan bezichtigen. Maar voor we ons even konden verfrissen, moesten we een hele tocht maken. Dit leg ik jullie wel eens uit in België " voor degene die geïnteresseerd zijn"! 
The last day of our adventure had begun. Rond 14 uur waren we terug beneden en konden we onze toch verder zetten, we moesten wel zien dat we voor de donker terug in Paramaribo waren. Aangezien we niet wisten of we nog bauxietwegen zouden tegenkomen. Dus deze laatste dag hadden we nog opgevuld met een bezoek aan het stuwmeer en Ananiestrand. En zo was het alweer tijd om terug naar Paramaribo te keren.
We waren toch allemaal blij dat we terug thuis waren.Een heerlijke douche en zalig bedje, wat moet je nog meer hebben?Een beetje uitslapen misschien? Maar van uitslapen was geen spraken, want de volgende ochtend moesten we onze wagen nog een grondige poetsbeurt geven en hem terug naar de garage brengen. Dit hebben we dan gecombineerd met een bezoek aan de centrale markt waar we onze inkopen deden voor onze spaghetti saus. Ondertussen waren Lisse en Stefanie hun bezoek gaan afhalen op de airport. Wanneer deze veilig en wel in het huisje arriveerde, was de spaghetti saus al goed aan het trekken. Wat verzorgen wij ons bezoek toch goed!
Als afsluiter van de week, zijn we gaan zwemmen in het ZIN zwembad. Heerlijk relaxen op een lig bedje, de zon dat volop aan het schijnen was en een fris drankje in de hand, zo brengen we met ons 3-tjes de zondag door in Surinameland!
Zo dit was mijn eerste weekje van mijn bezoek! Morgen ben ik er weer met een heleboel spannend en avontuurlijke verhalen!
Groetjes van Bakra (Blanke) Emily
xxx
Ik wou dat ik erbij was!!!
BeantwoordenVerwijderen